- juvenilis
- jŭvĕnīlis ( jŭvĕnāl- ), e, adj. [id.], of or belonging to youth, youthful, juvenile.I.Lit.: juvenilis quaedam dicendi impunitas et licentia. Cic. Brut. 91, 316:II.
redundantia,
id. Or. 30, 108: sumptis Priamum juvenalibus armis vidit. Verg. A. 2, 518:corpus,
id. ib. 5, 475:valida ac juvenilia membra,
Juv. 11, 5:anni,
Ov. M. 8, 632:caput,
id. ib. 1, 564:femur,
id. Am. 1, 5, 22:suis semper juvenilior annis,
id. M. 14, 639:sidus juvenile nepotes,
shining among the youths like stars, a youthful constellation, id. Tr. 2, 167.—Transf.A.Lively, cheerful:B.integer et laetus laeta et juvenilia lusi,
Ov. Tr. 5, 1, 7.—Violent, strong:1.praeceps juvenile pericli,
Stat. S. 1, 4, 50.—Hence, advv.jŭvĕnīle, youthfully:2.adhuc juvenile vagans,
Stat. S. 3, 5, 25.—jŭvĕnīlĭter, youthfully, after the manner of youth:exsultare,
Cic. de Sen. 4, 10 (in Ovid only juvenaliter; v. juvenalis fin. ).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.